அண்ணாமல அண்ணாமல

திருவண்ணாமலைக்குப் போகனும்னு ரொம்ப நாளாவே ஒரு விருப்பம். பெங்களூர்ல இருக்கும் போதே நெறைய கன்னட நண்பர்கள் கூப்பிடுவாங்க. நாந்தான் போக முடியாம ஏதோ ஒரு காரணத்துக்காக தட்டிக்கழிச்சிட்டு இருந்தேன்.

மூணு வாரத்துக்கு முன்னாடி நண்பர் மோகனும் நாகாவும் கூப்பிட்டப்ப கூட போக முடியாத நிலை. மோகன் கூடவே கார்ல போய்ட்டு கார்ல வந்திருக்கலாம். ஆனாலும் முடியாமை.

திடீர்னு நண்பன் ஒருவன் வீட்டுப் பக்கத்து மக்களோடு போறதாகவும் வரமுடியுமான்னும் கேட்டான். என்னடா திருவண்ணாமலைக்கு தொடர்ந்து அழைப்பு வருதேன்னு நானும் சரின்னு சொல்லிட்டேன்.

மொத்தம் பத்து பேரு. எனக்குத் தெரிஞ்சது ரெண்டு பேருதான். மத்தவங்களையெல்லாம் அன்னைக்குதான் பழக்கம். அதெல்லாம் பாத்தா முடியுமா? கெளம்பியாச்சு.

திருவண்ணாமலை மக்களை ஈர்க்க நெறைய காரணங்கள் உண்டு. ஆனா எனக்கு ஒரே காரணந்தான். அது அருணகிரிநாதர் என்னும் திருப்புகழ் காரணம். “சும்மா இரு”ன்னு முருகன் அருணகிரிக்கு உபதேசித்த கோயில். முத்தைத் தரு பத்தித் திருநகைன்னு பாடிய கோயில். மயில் ஆடும்படிப் பாடி குழந்தை முருகனை பிரபுடதேவராஜாவுக்கும் மக்களுக்கும் தூணில் காட்டிய கோயில். உடலைச் சம்பந்தாண்டான் மண்ணில் புதைத்துவிட கிளியுருவில் கோபுரத்தில் இருந்து கந்தர் அநுபூதி பாடிய கோயில். இப்படி எனக்கு அந்தக் கோயில் போறதுக்கு ஆயிரம் காரணம்.

நண்பர் மோகனிடம் பேசி என்னென்ன இடங்கள் பாக்கலாம்னு தெரிஞ்சிக்கிட்டேன். பயணம் கிட்டத்தட்ட அவர் போட்டுக் குடுத்த திட்டப்படிதான் நடந்ததுன்னு வெச்சுக்கோங்க.

போறவழியில் செஞ்சி இருக்கு. செஞ்சிக்கோட்டை பாத்துட்டுப் போகலாம்னு யாரோ சொல்ல.. போலாமே போலாமே ஒரே கூச்சல். அதுக்கு ஒரு நாள் தேவைப்படும்னு நான் சொன்னேன். செஞ்சி வழியா போறப்போ மலை மேல இருக்கும் கோட்டைகளைப் பாத்ததுந்தான் மக்களுக்கு விவரம் புரிஞ்சது. மலையேறனுமே. அதுக்கப்புறம் ஒருத்தரும் பேசலை.

நேரா கோயில் பக்கத்துல இருக்கும் ஓட்டல் அபிராமி. பின்னே.. போய்ச் சேரவே ஒரு மணிக்கு மேல ஆயிருச்சே. மோசம்னும் சொல்ல முடியாம சுமார்னும் சொல்ல முடியாம நடுத்தரமா இருந்தது. அங்க வந்து சாப்பிட உக்காந்திருந்த வெள்ளைக்காரங்களப் பாக்கவும் பாவமா இருந்தது. வத்தக்கொழம்ப ஊத்தித் தின்னா அவன் வயிறே வத்திப்போயிருமே. அவ்வளவு ஒறைப்பு அவன் முன்னப்பின்ன சாப்பிட்டிருப்பானா?!

வயிற்றுக்கு ஈந்த பின்னாடி உண்ட சிரமம் பாக்காம ரமணாசிரமம் போனோம். அடேங்கப்பா.. அடேங்கப்பா… எவ்வளவு மயில்கள். ஜலஜலஜலஜலன்னு தோகைய விரிச்சிக்கிட்டு ஆண்மயில்களும் பெண்மயில்களும் கூட்டங்கூட்டமா. பாத்ததும் எனக்கே வீட்டுல ரெண்டு மயில் வளக்கனும்னு ஆசை வந்துருச்சு. என்னப் போல உள்ள அப்பார்ட்மெண்டனுக்கெல்லாம் இப்பிடியாப்பட்ட ஆச வரலாமா? அடக்கிக்கிட்டேன்.

உள்ள நெறைய அமைதி. அமைதி. அமைதி. ரமணரோட சமாதி, வாழ்ந்த எடம், தவம் செய்றதுக்கு மக்கள் வந்து தங்குமிடம் (குறிப்பா வெளிநாட்டுக்காரங்க), சமையக்கட்டு, மருத்துவமனை, மாட்டுத் தொழுவம்னு நெறைய பாத்து ரசிச்சோம். அங்கிருந்து மலைக்கு மேல கந்தாசிரமம் போற வழியிருக்கு. அதுக்கே ஒரு நாள் வேணுமாம். இருக்குற நேரத்துல கந்தாசிரமத்துக்குப் போறது சிரமம். அதுனால அடுத்து வேன்லயே கிரிவலம் செஞ்சோம். நமக்குப் புண்ணியமோ டிரைவருக்குப் புண்ணியமோ வேனுக்குப் புண்ணியமோ! ஆனாலும் கிரிவலம் போற வழி எப்படியிருக்கும்னு பாத்துக்கிட்டோம்.

மணி மூணு மூணரை இருக்கும். நேரா கோயிலுக்குப் போனோம். ராஜகோபுரம் பெருசா எடுத்துக் கட்டியிருக்காங்க. வெளிநாட்டுக்காரங்கள்ளாம் கைடு புக்கு வெச்சிக்கிட்டு ஒவ்வொன்னா ரசிச்சிக்கிட்டிருந்தாங்க. கோயிலுக்கு முன்னாடி குப்பையும் கடையும் அடைசலுமா இருந்தது. கடைகளை விரட்டாம ஏதாச்சும் செய்யலாம்.

கோயிலுக்குள்ள போனா முருகன் அருணகிரிக்குக் காட்சி கொடுத்த எடம்னு ஒருத்தர் சொன்னாரு. அவருக்குத் தெரிஞ்சவங்க கோயில்ல இருக்காங்களாம். அதுனால சாமியப் பாக்க வசதி செஞ்சிருந்தாரு.

முருகன் அருணகிரிக்குக் காட்சி கொடுத்த எடம்னு சொன்னது கம்பத்து இளையனார் கோயில். ஆனா அந்தப் பேரே அங்க இல்ல. சம்பந்தாண்டான் சவாலை ஏற்று குழந்தை வடிவில் மயில் மீது முருகனை அருணகிரிநாதர் வரவழைச்ச எடம் அது. தூணை உடைச்சிக்கிட்டு முருகன் வந்ததால அந்த எடத்துக்கு கம்பத்து இளையனார் கோயில்னு பேரு. ஆனா கோயில்ல சொல்ற விளக்கம் வேற. ம்ம்ம்.. ஒருவேள எனக்குதான் தெரியலை போல.

அடுத்தது கோபுரத்து இளையனார் சன்னதி. இந்தக் கோபுரத்துல இருந்துதான் அருணகிரி குதிச்சாரு. அவரை முருகன் காப்பாத்தி சும்மா இருன்னு உபதேசிச்ச இடம். ஆனா அந்தக் கோயில் பூட்டப்பட்டு ஆளரவம் இல்லாம இருக்கு. நான் மொதல்ல உள்ள போக மக்கள் உள்ள வந்து பூட்டியிருந்த கருவறைக்குள்ள முருகனைக் கும்பிட்டாங்க. இங்கதான் உண்மையிலேயே அருணகிரிக்கு முருகன் அருள் செய்த இடம். சும்மா இருன்னு முருகன் வாய் திறந்து சொன்ன இடம். அது நிலைக்கனும்னு தானோ என்னவோ கோபுரத்து இளைனார் கோயில் அமைதியா தியானம் செய்ய ஏதுவா இருக்கு. சரி. முருகனோட விருப்பம்.

அடுத்து பாத்தது கிளிக்கோபுரம். கிளி வடிவத்தில் இருந்து அருணகிரிநாதர் கந்தரநுபூதி பாடிய இடம். அப்படியே கோயிலுக்குள்ள போனா அண்ணாமலையார் கோயில். தெரிஞ்சவரு கூட்டிப் போனதால சிறப்பு வழியில் நேரா அண்ணாமலையார் கிட்டக்கயே போயாச்சு. ஒரே கதகதப்பு. வேர்த்து ஊத்துது. நல்லா அலங்காரத்தோட அண்ணாமலையைப் பாத்துட்டு கோயிலச் சுத்தி வந்தோம்.

கோயிலைச் சுத்தி வந்து அம்பாளுக்கும் வணக்கம் போட்டோம். அம்பாள் சன்னதி வாசல்ல நவக்கிரகங்களும் இருக்கு. எட்டு நெய் விளக்குகளும் ஒரு எள்ளு விளக்கும் பத்து ரூபாயாம். வாங்கி ஏத்துனேன். அப்படியே கோயிலைச் சுத்தி வந்தோம். கேமரா கைல இருக்குறப்போ போட்டோ எடுக்காம இருக்க முடியுமா? அதுவுந்தான்.

பொதுவா கோயிலுக்குள்ள வெளிநாட்டுக்காரங்கள விட மாட்டாங்க. வேறு மதத்தினர் அனுமதிக்கப்பட மாட்டார்கள்னு மடத்தனமா எழுதி வெச்சிருப்பாங்க. மனுசனுக்குதானே மதம். கடவுளுக்குமா மதம். ஆனா திருவண்ணாமலையில் வெள்ளக்காரங்களும் கோயிலுக்குள்ள போய் கும்பிடுறதப் பாத்தேன். இதை மனதாரப் பாராட்டுறேன். ஆயிரம் காரணம் சொல்லுங்க… கடவுளுக்குத் தீட்டுங்குறதெல்லாம் நெருப்பு எரிஞ்சு போயிரும்னு சொல்ற மாதிரி அபத்தமாதான் தோணுது எனக்கு. ஆண்டவன் எல்லாருக்கும் பொது. மதவாதிகளிடமிருந்து உலகத்தக் கடவுள்தான் காப்பாத்தனும்.

அப்படியே வெளிச் சுற்றுல சுத்துனா பசுத்தொழுவம் இருக்கு. பக்கத்துலயே ஒரு பொண்ணு அகத்திக்கீரைக்கட்டு வெச்சிக்கிட்டிருக்கா. ஒரு கட்டு பத்து ரூவா. வாங்கிப் பசுவுக்குக் குடுக்கலாம். புண்ணியம் வரும்னு நான் யோசிக்கலை. ஆனாலும் சின்ன வயசுல எங்கூர்ல எங்க வீட்டு மாடுகளுக்கும் ஆடுகளுக்கும் நானே அகத்திக்கட்டு கட்டியிருக்கேன். Divine. அந்த ஆசையில் வாங்கி பசுமாடுகளுக்குக் குடுத்தேன்.

அந்த எடத்துக்குப் பக்கத்துல இடைக்காட்டுச் சித்தர் வணங்கிய சிவலிங்கம் கோயில் மதிற்சுவருக்குள்ள இருக்கு. ஒருத்தர் கஷ்டப்பட்டு உக்காந்து கும்பிடலாம். ஒருவழியா நெளிச்சு வளைச்சு உக்காந்து கும்புட்டு வந்தாச்சு.

வெளிய வந்ததும் கூட வந்த ஒருத்தரு ஜீவன்முக்தி வாங்கனும்னாரு. அது ஜீவன் பீமா ஜீவன் தாரா மாதிரி எல்.ஐ.சி பாலியான்னு நானும் தெரியாமக் கேட்டுட்டேன். அது ஒரு புத்தகமாம்.
திருவண்ணாமலையில் கிடைக்கும்னு சொல்லி அவர வாங்கிட்டு வரச் சொல்லியிருக்காரு அவரோட நண்பரு.

ஓட்டல் அபிராமி பக்கத்துல ஒரு புத்தகக்கடைய பாத்த ஞாபகம் இருந்துச்சு. அங்க கெடச்சாலும் கெடைக்கும்னு நெனச்சு அவரைக் கூட்டிட்டுப் போனேன். ஜீவன்முக்தி புத்தகம் இருக்கான்னு கடைக்காரரைக் கேட்டேன். கடைக்காரரு ஏளனமாப் பாத்தாரு. ”அதெல்லாம் விக்க மாட்டோம். நித்தியானந்தா ஆசிரமத்துல போய்க் கேளுங்கன்னு” சொன்னாரு. ஒரே அவமானமாப் போச்சு. இந்த நித்தியானந்தா மென்மேலும் வளரனும் ஜெயேந்திரர் வேற சமீபத்துல ஆசி குடுத்துருக்காரு. சாமியாரின் கால் சாமியார் அறியும்னு நெனச்சுக்க வேண்டியதுதான்.

அப்புறம் கொஞ்சம் ஆசுவாசப்படுத்திக்கிட்டு ஏழு மணிக்கு மேல கெளம்புனோம். சென்னையில் கோட்டூர்புரம் சிக்னல்ல எறங்குறப்போ மணி பதினொன்னரை. மழை கொட்டோ கொட்டுன்னு கொட்டுது. மொபைல் பர்சு எல்லாத்தையும் கொண்டு போன பைக்குள்ள போட்டுக்கிட்டு நனைஞ்சுக்கிட்டே வீட்டுக்கு வந்தாச்சு.

இப்படியாக திருவண்ணாமலை பயணம் சிறப்பாக இனிதே நடந்தேறியது.

அன்புடன்,
ஜிரா