19. பிரியமுடியவில்லையா பிரியமானவளே

Thanks to Keshav!

நப்பின்னைக்கு இப்போது அறத்துன்பம். உதவி என்று கோதை கேட்டுவிட்டாள். உதவித்தான் ஆகவேண்டும். ஆனால் தானாக எழுந்திருக்க விரும்பினாலொழிய மாயக்கண்ணனை யாரும் எழுப்பமுடியாது. இது நப்பின்னைக்கும் நன்றாகத் தெரியும். கோதை பாடுவது காதில் விழுந்தும் கண்ணன் பொய்த்தூக்கத்தில் இருக்கிறான். அதோடு நப்பின்னையையும் எழவிடாமல் அவள் நெஞ்சில் தலை வைத்துப் படுத்திருக்கிறான். ஏதாவது செய்ய வேண்டுமே! ஆம். அதுவொன்றுதான் வழி.

கண்ணன் படுத்திருப்பது எந்த அறையென்று காட்டிக் கொடுத்துவிட்டால் அதற்குப் பிறகு கண்ணன் பாடு. கோதை பாடு. நப்பின்னையும் கண்ணனும் படுத்திருக்கும் அறையின் சாளரக் கதவு தானாக் திறக்கிறது. கோதையும் கண்டுகொண்டாள். கண்டதும் அவள் கண்ணில் நீர். ஏன்?

அந்த அறைக்குள்ளே குத்துவிளக்கு மெலிதாக எரிந்து கொண்டிருக்கிறது. யானைத் தந்தங்களைக் கால்களாக வைத்து செய்யப்பட்ட கட்டில். அதன் மேல் மலர்கள் தூவப்பட்ட மெத்தை. அந்த மெத்தை மேல் நப்பின்னை. அந்த நப்பின்னை மார்பின் மேல் கண்ணன். கண்ணனின் மார்பில் நப்பின்னையின் கூந்தலில் இருந்து உதிர்ந்த மலர்.

தன்னுடைய காதலனை இப்படியொரு கோலத்தில் கண்ட பின் எந்தக் காதலியின் கண்ணில் நீர் கசியாது!

கொத்துக் கொத்தாக மலர் சூடிய நப்பின்னையின் கூந்தலைப் பார்க்கிறாள். “மலரிட்டு நாம் முடியோம்” என்று நோன்பு நோற்றதால் தன் கூந்தலில் இருந்து அப்படியொரு மலர் உதிர்ந்து மாயவன் திருமார்பில் விழ வழியில்லையோ என்றொரு ஏக்கம்.

”கண்ணா, உன் திருமார்பை நப்பின்னைக்குக் கொடுத்தாய். உன் வாய்ச் சொல்லையாவது எனக்குத் தரமாட்டாயா? ஒரு பொய்யாவது சொல் கண்ணா, உன் காதலி நான் தான் என்று!”

கோதையால் வேறென்ன கேட்க முடியும். சாட்சிக்காரன் காலில் விழுவதை விட சண்டைக்காரன் காலில் விழுவதே மேல்.

”கரிய அரிய மையைத் தடமாக இழுத்துக் கொண்ட அழகிய கண்களை உடைய நப்பின்னையே! நீ உன்னுடைய மணவாளனை எப்பொழுதும் துயிலெழ விடாமல் உன்னுடனே வைத்துக்கொள்ள நினைக்கின்றாய். இரவு முழுதும் அவன் உன்னோடுதான் இருந்தான். இன்னமும் அவனைப் பிரிய முடியாமல் உன்னோடு வைத்திருக்கிறாயே! உனக்கு இது அழகா? முறையா? தகவா? சொல்.”

குத்து விளக்கெரிய கோட்டுக் கால் கட்டில் மேல்
மெத்தென்ற பஞ்ச சயனத்தின் மேல் ஏறிக்
கொத்தலர் பூங்குழல் நப்பின்னை கொங்கை மேல்
வைத்துக் கிடந்த மலர் மார்பா வாய் திறவாய்
மைத் தடம் கண்ணினாய் நீ உன் மணாளனை
எத்தனை போதும் துயிலெழ ஒட்டாய் காண்
எத்தனையேலும் பிரிவு ஆற்றகில்லாயால்
தத்துவம் அன்று தகவேலோர் எம்பாவாய்

குத்து விளக்கெரிய கோட்டுக் கால் கட்டில் மேல் – குத்துவிளக்கு எரிய, ஆனைக் கொம்புகளால் நிற்கும் கட்டிலின் மேல்

மெத்தென்ற பஞ்ச சயனத்தின் மேல் ஏறிக் – மெத்தென்ற பஞ்ச சயனப் படுக்கையின் மேல் ஏறி

கொத்தலர் பூங்குழல் நப்பின்னை கொங்கை மேல் – கொத்துமலர்ப் பூங்குழல் நப்பின்னையின் கொங்கை மேல்

வைத்துக் கிடந்த மலர் மார்பா வாய் திறவாய் – பொருந்திக் கிடக்கின்ற மலர் மார்பனான கண்ணனே வாய் திறவாய்!

மைத் தடம் கண்ணினாய் – மை தீட்டிய அழகுக் கண்களை உடையவளே

நீ உன் மணாளனை எத்தனை போதும் துயிலெழ ஒட்டாய் காண் – நீ உன் கணவனை எப்போதும் துயிலெழுப்ப மாட்டாய்

எத்தனையேலும் பிரிவு ஆற்றகில்லாயால் – இவ்வளவு நேரம் அவனோடு இருந்தும் உன்னால் அவனைப் பிரியமுடியவில்லையா?

தத்துவம் அன்று தகவேலோர் எம்பாவாய் – இது பெருமையன்று. எங்கள் முறையீட்டையும் கேட்டு கருணை செய்!

இந்தப் பாடலில் கண்ணனும் நப்பின்னையும் பஞ்ச சயனத்தில் படுத்திருப்பதாக வருக்கு. அதென்ன பஞ்ச சயனம்? ஐந்து படுக்கையா? அதற்கு இரண்டு விளக்கங்கள் உள்ளன.

மென்மை குளுமை நறுமணம் அழகு தூய்மை ஆகிய ஐந்து பண்புகளைக் கொண்ட படுக்கைக்குப் பெயர் பஞ்ச சயனம்.

அன்னச்சிறகு மயிலிறகு இலவம்பஞ்சு கோரைப்புல் மலர் ஆகியவற்றால் ஆன மெத்தையும் பஞ்ச சயனம் எனப்படும். அடியில் கோரைப்புல்லும் அதன் மேல் இலவம் பஞ்சும், அதற்கும் மேல் அன்னச்சிறகும் மயிலிறகும் வைத்துத் தைத்த மெத்தையின் மேல் மலர்கள் தூவிக் கிடந்தால் அதுதான் பஞ்ச சயனம்.

மலர் மார்பா என்று கண்ணனை அழைப்பதற்குக் காரணம் கண்ணன் மார்பில் இருந்த மலர். கண்ணனே சூடிக் கொண்டிருப்பானோ? இருக்காது. ”கொத்தலர் பூங்குழல் நப்பின்னை” என்று சொல்லி அந்த மலர் எங்கிருந்து வந்தது என்று காட்டிக் கொடுத்துவிடுகிறாள் ஆண்டாள்.

மைத்தடம் கண்ணினாய் என்பதற்கு இரண்டு பொருள். ஒன்று மை தீட்டிய கண்களை உடையவள் என்பது. மற்றொன்று இருட்டில் வழிதெரியாமல் இருந்தவளுக்குத் தடம் காட்டி கண்களைப் போல் உதவியவளே என்பது. மை என்றால் இருட்டு. மைத்தடம் என்றால் இருட்டு வழி. மைத்தடம் கண்ணினாய் என்றால் இருட்டு வழியில் கண்ணைப் போல் இருந்தவளே என்று பொருள். கண்ணன் எந்த அறையில் இருக்கிறான் என்று தெரியாமல் தவித்த நிலையில், சாளரத்தின் கதவைத் திறந்து காட்டியவள் நப்பின்னைதானே!

தத்துவம் அன்று தகவு என்பதற்குப் மூன்று விதமான பொருள் விளக்கங்கள் கண்டேன். அவைகளை ஒவ்வொன்றாகப் பார்க்கலாம்.

முதலில் மேலே விளக்கத்தில் கொடுக்கப்பட்டிருக்கும் எளிமையான பொருள். இன்னமும் கண்ணனைப் பிரிய மனமில்லாமல் ஒன்றாக இருக்கிறாயே. அதுதான் உன் நிலையோ! இது பெருமையன்று!

இரண்டாம் மூன்றாம் பொருள் விளக்கம் பார்க்கும் முன் தத்வமசி பற்றி ஒரு சிறிய அறிமுகம். இது உத்தாலகர் என்னும் முனிவர் தன்னுடைய மகனும் சீடனுமான சுவேதகேதுவுக்கு உபதேசம் செய்த பாடம். பரமாத்மா எங்கே எங்கே என்ற கேள்விக்கு விடை சொல்வது போலச் சொன்ன உபதேசம். நீயே அதுவாகிறாய் என்பதுதான் தத்வமசி என்பதற்குப் பொருள். இந்த உபதேசத்தால் அறிவு தெளிந்து சுவேதகேது சொன்னதுதான் அகம் பிரம்மாஸ்மி. கடவுள் அகத்தின் உள்ளே இருக்கிறார் என்பது அதன் பொருள். இதுதான் அத்வைதம் என்னும் மதக்கோட்பாட்டின் மையக்கருத்து.

தத்வமசி = தத் + த்வம் + அசி = அதுவாய் + நீயே + ஆகிறாய்

சரி. இரண்டாவது விளக்கத்துக்கு வருவோம்.

தத்துவம் என்பதைத் தத் + த்வம் என்று பிரிக்க வேண்டும். தத் என்னும் அதனோடு(பரம்பொருளோடு), த்வம் என்னும் நீ நீங்காமல் இருப்பது. இந்த இடத்தில் தத் என்னும் கண்ணனோடு த்வம் என்னும் நப்பின்னை எப்போதும் பிரியாமல் (எத்தனையேலும் பிரிவு ஆற்றகில்லாயால்) இருப்பது போல நாங்களும்(கோதை கூட்டம்) இருக்க விரும்புகிறோம். அப்படி இல்லாமல் நாங்கள் இருப்பது தகவு(பெருமை) அன்று. ஆகவே பரம்பொருளாகிய பரவாசுதேவனிடம் எங்களுக்குக்காக பரிந்துரை கேள்(ஏல்). அதை எப்போதும் நாங்கள் மறவோம்(ஓர்) எம் பாவையரே!

நப்பின்னை கண்ணனோடு ஒன்றியிருப்பது போல கோதையர் கூட்டமும் ஒன்றியிருக்க விரும்பி, அதற்காக நப்பின்னையின் பரிந்துரையை(புருஷகாரம்) வேண்டுகிறார்கள்.  இதுதான் இரண்டாவது விளக்கம்.

இப்போது மூன்றாவது விளக்கம்.

அத்வைதம் என்பது உத்தாலகர் சுதகேது தொடங்கி ஆதிசங்கரர் வழியாக இராமானுசருக்கு முன்பு வரை பின்பற்றப்பட்ட சமயக் கொள்கை. அதாவது பரமாத்மாவும் ஜீவாத்மாவும் வெவ்வேறு அல்ல. இரண்டும் ஒன்றே என்பது. அகம் பிரம்மாஸ்மி என்பதுதான் அதன் கருத்து. ஆதிசங்கரருக்குப் பிறகு வந்த உடையவரான இராமானுசருக்கு அத்வைத விளக்கங்கள் நிறைவானதாக இல்லை. அதனால் அவர் சொன்ன கொள்கைதான் விசிஷ்டாத்வைதம். அதாவது விசிஷ்ட அத்வைதம். சிறப்பான அத்வைதம் என்பது அதன் பொருள். அத்வைதக் கருத்துகளில் இருப்பதாகக் கருதப்பட்ட இடைவெளிகளை நிரப்பியதால் இது விசிஷ்டாத்வைதம் எனப்பட்டது.

தத்துவம் அன்று தகவு ஏல் ஓர் – தத்+த்வம் என்னும் இரண்டும் ஒன்றே என்று சொல்லும் அத்வைதம் சிறந்த வழி அன்று. தகவுடைய விசிஷ்டாத்வைதம் கேள்(ஏல்). கேட்டு நெஞ்சில் நிறுத்து(ஓர்) என்பதே அதன் விளக்கம்.

இந்த மூன்றாவது விளக்கம் சற்று விவாதத்துக்கு உரியது. ஏனென்றால் ஆண்டாள் மட்டுமல்லாமல் ஆழ்வார்களின் காலத்தில் விசிஷ்டாத்வைதம் என்ற கொள்கையே கிடையாது. அது இராமனுசர் காலத்தில் வந்த கொள்கை. ஒருவேளை ஆழ்வார்கள் பின்னால் வரப்போவதை முன்பே தெரிந்து பாடினார்கள் என்ற வாதத்தை ஏற்றுக் கொண்டால், அது இராமானுசருக்கு முந்தைய ஆச்சார்யர்களுக்கு ஆழ்வார்கள் சொன்ன விசிஷ்டாத்வைதக் கருத்தில் புரிதல் இல்லை என்று தவறாகக் கருத வேண்டியிருக்கும். ஆனாலும் இந்த விளக்கம் விசிஷ்டாத்வைதத்தில் மிகவும் பிரபலமானது.
************************************************************************************************************************
அருஞ்சொற்பொருள்
கோட்டுக்கால் – கோடு(ஆனைத் தந்தம்) + கால்
கொத்தலர் – கொத்து + அலர்
தகவு – தகுதி/பெருமை
************************************************************************************************************************
அன்புடன்,
ஜிரா