Category Archives: சிறுகதை

வேத ஜோதிட பூஷணம் ஸ்ரீஸ்ரீஸ்ரீ அஷோக் பிஇ எம்டெக் என்று எழுதியிருந்த பெயர்ப்பலகையை ஒரு முறை சரிபார்த்துக் கொண்டாள் சுதா. “இதான் மீனா சொன்ன ஜோசியர் வீடு.” சுதா சொன்னது ரமணன் காதில் விழுந்தது. கீழ்ப்பாகத்தில் இருக்கும் ஒரு பெரிய அப்பார்ட்மெண்ட்டின் இரண்டாம் மாடியிலிருந்த மூன்றாவது வீட்டின் முன்னால் நான்கு மணிக்கு மேல் சுதா அந்தப் … Continue reading →

ஆழ்ந்த தூக்கம். அசையாத உடம்பு. சீரான மூச்சு. ஒருக்களித்துப் படுத்துக் கொண்டிருந்த அமல்ராஜ் தனது மூளையின் ஓரத்தில் அழுதுகொண்டிருந்தான். அவன் உடம்பு சூடான உப்புக் கண்ணீரால் நிரம்பிக்கொண்டிருந்தது. ”ஆண்டவரே! நான் உம்மை வேண்டிக் கூப்பிடுவது உமக்குக் கேட்கிறதா? எனக்காக ஒருமுறை என்னிடம் வர மாட்டீரா?” மார்பு வரை நிரம்பிய கண்ணீர் நெஞ்சைக் கரித்துக் கொண்டு கொஞ்சம் … Continue reading →

பெண்கள் வீட்டின் கண்கள். ஏன் தெரியுமா? கண்ணீருக்குக் காரணம் இந்த இரண்டும்தான். ஆனந்தக் கண்ணீரோ! அழுகைக் கண்ணீரோ! பெண்களைப் பெற்றாலே கொஞ்சமாவது கண்களைக் கசக்க வேண்டும் என்பது உண்மை போல. நானும் பெண்ணைப் பெற்றவன்தான். ஆகையால்தான் அடித்துச் சொல்கிறேன். இல்லையென்று சாதிக்க வராதீர்கள். விளக்கமாகச் சொல்கிறேன். உங்களுக்கும் பெண் குழந்தை பிறந்தால், அந்தக் குழந்தையைப் பேணி … Continue reading →

கதவைச் சாத்திக் கொண்டவள் மோகனா. அதனால் மனதைச் சாத்திக் கொண்டவன் வரதன். பின்னே! காதலித்த பெண் இவன் வருகின்ற நேரமாகப் பார்த்துக் கதவைத் தாழிட்டுக் கொண்டால் யார்தான் வருந்த மாட்டார்கள்! வரதன் எந்த வம்பு தும்பிற்கும் வராதவன். மோகனாவிடமும் பழுதில்லை. அப்புறம் என்ன? வரதனோ சீரங்கத்துப் பரம வைணவன். அதிலும் அரங்கனுக்கு நித்தம் படைப்பவன். இவன் … Continue reading →